Η Ελλάδα εγείρεται, δίνει τον αγώνα που θα σημάνει την λευτεριά! Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω 200 χρόνια. Μα … γιατί τόσο πολύ; Μας χωρίζει ένα αρκετά μεγάλο χάσμα από τότε. Η πρόοδος που έχει συντελεστεί σ’ αυτό το διάστημα είναι ραγδαία. Ίσως είναι ανούσιο να ασχολούμαστε με ξεπερασμένα γεγονότα και τακτικές. Μήπως, όμως, θα ήταν πιο συνετό να εγκύψουμε στην αλήθεια των γεγονότων εκείνων, διότι έχει αποδειχτεί πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, και η γνώση τους μπορεί να αποβεί ωφέλιμη για την αντιμετώπιση του σήμερα.
Σίγουρα θα σκέφτηκες… , «μα υπήρχε λόγος να γίνει επανάσταση;» ,«ο λαός ζούσε μέσα σε μία κανονικότητα, γιατί έπρεπε να αλλάξει κάτι;» , «μα καλά, τον πόλεμο θα σκεφτόμαστε τώρα;» . Υπήρχε και υπάρχει από ορισμένους η άποψη, πως τα 400 χρόνια υπό του Οθωμανικού ζυγού, οι αγώνες για ελευθερία, η επανάσταση στην Αγία Λαύρα και τα λοιπά της επίσημης ιστοριογραφίας, είναι φληναφήματα και απέχουν από την ιστορική αλήθεια. Υποστηρίζουν, δηλαδή, πως η πλειοψηφία του ρωμαίικου πληθυσμού δεν ήθελε να πολεμήσει εναντίον των Τούρκων, αλλά σε πολλές περιπτώσεις τους καλοδέχτηκαν και σε αρκετές ακόμα αγωνίστηκαν στο πλευρό τους. Προφανώς, ο καθένας έχει την ελευθερία να ασπαστεί όποια άποψη θεωρεί σωστή. Ωστόσο, αποτελεί έκδηλο ξεπεσμό και αισχύνη ο κατακερματισμός της αλήθειας και ο υποβιβασμός των ηρώων που έχυσαν το αίμα τους. Όταν αναφερόμαστε στο εικονοστάσι των Αγίων μας, δεν λέμε πολλά. Απλώς κάνουμε τον σταυρό μας, κι ας μην πιστεύουμε.

Όταν απειλείται ένα έθνος με απώλεια της εθνικής του κυριαρχίας και ταυτότητας, παράλληλα με αδυναμία έκφρασης των θρησκευτικών του ελευθεριών, τότε θεωρείται δικαιολογημένη κάθε προσπάθεια για διασφάλισή τους. Ίσως σε κάποιους να φαντάζει αλλόκοτη μια οργανωμένη απελευθερωτική δράση απέναντι σε καθεστώς δουλείας και υποταγής, όπως αυτό της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όμως για τους Έλληνες της δεδομένης χωροχρονικής περιόδου είναι απόλυτα αναγκαία. Πώς κατόρθωσαν, πάραυτα, να φέρουν εις πέρας αυτή την Ιερή αποστολή;

Στα 400 χρόνια σκλαβιάς οι Τούρκοι δημιουργούν συνεχώς όλο και σκληρότερα μέτρα, με σκοπό όχι μόνο την σωματική αλλά και την ψυχική αποδυνάμωση του Ελληνικού λαού. Κάτι το οποίο στις μέρες μας αμφισβητείται, είναι η ύπαρξη «κρυφών σχολείων». Εύκολα μπορεί να γίνει κατανοητό πως εφόσον απαγορεύτηκε στους Έλληνες και να ομιλούν την γλώσσα τους αλλά και να πιστεύουν στην θρησκεία τους, θα ήταν αδύνατον να κρατήσουν αυτά τα δύο μετά την απελευθέρωση κι ύστερα από 400 χρόνια σκλαβιάς. Επομένως, είναι αυτονόητο πως κρυφά σχολεία υπήρξαν και απλώς είναι ιστορικώς αδύνατο να γνωρίζουμε ακριβώς πως ήταν. Η παράδοση θέλει στην αρχή έστω, τα κρυφά σχολεία να έχουν ως δασκάλους παπάδες και μοναχούς. Με αυτό αποδεικνύεται η θέση και ο ρόλος της Εκκλησίας τους σκοτεινούς αυτούς χρόνους.

Παράλληλα, την περίοδο αυτή δεν θα διστάζουν συχνά πυκνά οι Τούρκοι να λεηλατούν, να σφάζουν και να κατακρεουργούν τους Έλληνες Χριστιανούς. Το μίσος των Τούρκων για την Ελλάδα ήταν τόσο μεγάλο που επεβλήθη το «Χαράτσι», που ήταν φόρος για να έχει το δικαίωμα ο άπιστος, δηλαδή ο Χριστιανός, να έχει για ένα χρόνο το κεφάλι στους ώμους του! Ακόμη, ξεκίνησαν το «Παιδομάζωμα». Αυτό είχε ως μοναδικό σκοπό την δημιουργία στρατού από τον ίδιο τον υποδουλωμένο λαό, για να πολεμούν υπέρ των Οθωμανών. Αποστολή των Τούρκων, λοιπόν, ήταν ο εξισλαμισμός, δηλαδή η υποτέλεια στο Ισλάμ.

Ωστόσο, οι Έλληνες θα μείνουν ζωντανοί και θα κρατήσουν άσβεστο μέσα τους τόσο τον Ελληνισμό όσο και τον Χριστιανισμό. Οι αξίες της ενότητας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, η πίστη στον Τριαδικό Θεό και η ελπίδα για ένα φωτεινό μέλλον, διέπουν τη ζωή των σκλαβωμένων, και σπίθα σπίθα αναζωπυρώνουν το σθένος τους, ώστε να δώσουν τον μεγάλο αγώνα που θα δικαιωνόταν χωρίς αμφιβολία. Όταν μάχεσαι για την Ελευθερία, ακόμη και αν πρέπει να διαβείς τον Θάνατο, η Νίκη είναι βέβαιη.

Κι αν όλα αυτά τα ζοφερά γεγονότα κατά την σκλαβιά υπό των Τούρκων παρήλθαν, δεν παύουν να διαιωνίζονται αντίστοιχες καταστάσεις μέχρι σήμερα, 200 χρόνια μετά. Παρά την σύσταση Ανεξάρτητου Κράτους στην Ελλάδα, οι Μεγάλες δυνάμεις και η Δύση εξακολουθούσαν πάντοτε να έχουν βλέψεις και συμφέροντα στην Ελληνική γη και τον πλούτο που προσφέρει. Αμέσως μετά το πέρας της επανάστασης, η Ελλάδα άρχισε να δεσμεύεται σε συμφωνίες δανεισμού με την Ευρώπη οι οποίες διαιωνίζονται μέχρι σήμερα. Εκτός από το οικονομικό επίπεδο, οι Έλληνες είμαστε υποτελείς, και σε πολιτικό και κοινωνικό, στις ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης. Οι πολιτικοί σχεδιασμοί της Ελλάδας, σαφώς καθορίζονται από αντίστοιχους Ευρωπαϊκούς στο όνομα της αρμονικής συνύπαρξης της Ενωμένης Ευρώπης, που δυστυχώς οδηγούν σε μιθριδατισμό και καθυπόταξη του Έλληνα πολίτη. Στο ίδιο μήκος κύματος, προωθούνται συστηματικά, εδώ και πολλές δεκαετίες, στρεβλά κοινωνικά πρότυπα, όπως αυτά της απόκτησης πλούτου ανεξέλεγκτα και με κάθε μέσο, της αλόγιστης προσήλωσης σε συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς και αυτοπεριποίησης (αμφότερα για άνδρες και γυναίκες) , της απαραίτητης ένταξης στα κοινωνικά δίκτυα για άμεσο εκσυγχρονισμό του ανθρώπου, της απομάκρυνσης από τις εθνικές παραδόσεις και αξίες στο βωμό μιας παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας. Έτσι, αν εστιάσουμε καλά στα ελληνικά τεκταινόμενα, διαπιστώνουμε αβίαστα την «αιχμαλωσία» που υφίσταται η χώρα μας από ισχυρότερα κράτη και πως διανύει μια σύγχρονη σκλαβιά.

Οι πρόγονοί μας, με την «Χάρη» του Πανάγαθου Θεού, όπως και με το σθένος –πνευματικό και σωματικό-, κατόρθωσαν να παλέψουν και να λυτρωθούν από τα δεσμά της αιχμαλωσίας. Εμείς είμαστε ικανοί, έχουμε το υπόβαθρο να αποτινάξουμε το ζυγό που υφιστάμεθα σήμερα; Είμαστε άξιοι αληθινά να αποκαλούμαστε απόγονοί τους;

Αν θέλεις να λέγεσαι απόγονός τους πρέπει να αγωνιστείς, όπως έκαναν αυτοί οι ήρωες. Και για ποιο σκοπό; Μα φυσικά για την ελευθερία. Κάτι που εμείς σήμερα ως Έλληνες το θεωρούμε δεδομένο, ενώ η ελευθερία συνεχώς μεταβάλλεται. Την ελευθερία την ζεις κάθε μέρα της ζωής σου και είναι προς καθημερινή κατάκτηση. Είναι σημαντικό να έχεις ιδανικά, να έχεις πιστεύω. Οι πρόγονοί μας… αν αυτοί οι άνθρωποι δεν πιστεύανε… για αυτό και δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να απορρίψουμε την Εκκλησία και τον ρόλο της στης επανάσταση. Έπαιξε τεράστιο ρόλο γιατί οι άνθρωποι πιστεύανε, μέσα από αυτό ζούσαν και αυτό μετέδιδαν και στα παιδιά τους, μέσα από αυτό αγωνιστήκανε.

Κρίνεται αδήριτη ανάγκη, λοιπόν, να γαλουχήσουμε τα παιδιά μας, από την τρυφερή τους ηλικία, σύμφωνα με τι αξίες του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, ώστε να καταστούν ολοκληρωμένοι και αποφασισμένοι πολίτες. Αποφασισμένοι να παραμένουν συνεχώς ελεύθεροι σε ένα γεωπολιτικό σύστημα που συνεχώς μεταβάλλεται. Αν δεν τεθεί ως όραμά μας η υπεράσπιση Πίστεως και Πατρίδος, είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζήσουμε τα δεινά.

Πασχαλιά Ζέλτση